|
Poniższy artykuł wymaga przebudowy oraz dostosowania do schematów obowiązujących na Stephen King Wiki. Jeśli możesz - pomóż nam się tym zająć! |
Trzecia powieść wydana w 1977 roku przez Stephena Kinga. Zgodnie uznawana za najsławniejsze jego dzieło. Autor boleśnie rozprawia się w nim z wieloma dotyczącymi go osobiście problemami, włączając w to alkoholizm, przemoc domową, odmienność i brak zdrowego rozsądku.
Fabuła[]
Jacka Torrance'a śmiało można nazwać kochającym ojcem. Kiedy jest trzeźwy. Poznajemy go jednak, kiedy próbuje odbudować swoje życie po tym, jak złamał w pijackim szale rękę swojego syna oraz napadł na ucznia w szkole w Vermont, w której uczył. Po utracie pracy, zmagając się ze swoim nałogiem, Jack, były nauczyciel angielskiego i pisarz, decyduje się na podjęcie pracy w nieczynnym chwilowo słynnym Hotelu Panorama. W długim zimowym pobycie w odosobnieniu dopatruje się szansy na wyjście na prostą oraz dokończenie swojej powieści. Jack, Wendy i jasnowidzący Danny przeprowadzają się do hotelu w dzień zamknięcia sezonu. Z hotelem oraz nowymi obowiązkami zapoznaje rodzinę hotelowy kucharz - Dick Hallorann. Dick odbywa z chłopcem krótką rozmowę na osobności. Głównym jej tematem są zdolności Danny'ego i natura hotelu, w którym przyszło spędzić zimę rodzinie Torrance. Kucharz wyjawia chłopcu, że współdzieli dar, którym został obdarzony Danny. Zdolność tę babcia Dicka nazywała "lśnieniem". Zdolności chłopca są jednak znaczenie bardziej rozwinięte. Hallorann ostrzega chłopca przed tym, co może zobaczyć w hotelu, w szczególności jednak przed pokojem 217. Zaznacza, że czegokolwiek by nie zobaczył, będzie to ciągle tylko odbicie przeszłych zdarzeń i nie będzie w stanie wyrządzić mu krzywdy. Zanim Dick zostawia chłopca samego prosi go, aby w razie jakichkolwiek kłopotów "krzyknął" do niego, wykorzystując umiejętności, którymi obaj dysponują.
W krótkim czasie Jack i jego rodzina przekonują się, że nie są jedynymi mieszkańcami hotelu. Sam hotel, wraz ze swoimi sekretami, okazuje się być czymś więcej niż tylko pięciogwiazdkowym obiektem turystycznym. Poza klimatem posiada także osobowości i zdolność działania. Manipuluje zarówno żywymi jak i zmarłymi dla osiągnięcia swoich celów oraz - co miało duże znaczenie dla Danny'ego - znacznie zwiększa siły umysłu mieszkających w nim osób. Chłopiec, który wcześniej już miał złe przeczucia i niepokojące wizje hotelu jawiącego mu się jako zagrożenie dla niego samego, jak i jego rodziny, stara sobie z nimi poradzić, mając nadzieję, że to, co widział dotyczy jedynie, tak jak mówił Hallorann, przeszłości i nie będzie oddziaływało na teraźniejszość. O swoich obawach nie mówi rodzicom, czując że praca podjęta przez jego ojca jest dla niego i przyszłości rodziny ważna.
Danny zauważa, że jego obecność w hotelu sprawia, że rzeczy i zjawiska, które normalnie nie byłyby zagrożeniem stają się niebezpieczne. Hotel, choć stał się silniejszy dzięki obecności chłopca, ma problemy z jego opętaniem. W zamian zaczyna wywierać wpływ na Jacka. Pomiędzy obowiązkami, do których należy między innymi ogrzewanie poszczególnych partii hotelu, Jack coraz bardziej zagłębia się w historię miejsca w którym się znalazł. W miarę jak duchy hotelu nawiedzają go, staje się niestabilny emocjonalnie, nieprzewidywalny i groźny dla swojej rodziny. Co gorsza, hotel oraz jego okolice zostają całkowicie zasypane śniegiem.
Pewnego dnia Jack idzie do pustego do tej pory hotelowego baru i znajduje go w pełni zaopatrzonego. Szybko upija się, tym samym pozwalając hotelowi opętać go jeszcze mocniej. Hotel stara się skłonić Jacka do zabójstwa Wendy i Danny'ego, by móc pozyskać zdolności chłopca. Matka z synem ratują się i zamykają Jacka w spichlerzu, aby wytrzeźwiał. Jednak duch Delberta Grady'ego, wcześniejszego dozorcy hotelu, który zabił swoją rodzinę, popełniając następnie samobójstwo, uwalnia go. W tym samym czasie Wendy odkrywa, że są zupełnie odcięci od świata po tym, jak Jack zniszczył śniegołazy i radiostację.
Kiedy uwolniony z tymczasowego więzienia Jack znajduje Wendy, atakuje ją młotkiem do rocque'a, łamiąc przy tym jej kości. Kobiecie udaje się go dźgnąć nożem rzeźnickim i uciec do łazienki przynależnej do ich apartamentu.
Hallorann, pracujący w zimie w hotelu na Florydzie, otrzymuje wysłany przez przerażonego Danny'ego sygnał, który ustalili przed wyjazdem kucharza. Postanawia czym prędzej wrócić do Panoramy. Hotel ostrzega przed tym Jacka. Opętany mężczyzna zostawia Wendy w łazience i zastawia pułapkę na Dicka, w wyniku której łamie mu kości szczęki młotkiem, którym wcześniej atakował żonę. Potem rusza, by dorwać syna. Danny, zdając sobie sprawę, że hotel całkowicie zawładnął jego ojcem, wypowiada słowa, które rozpraszają ścigającego go człowieka. Jack, odzyskując chwilową kontrolę nad sobą każe synowi uciekać, zapewniając go o swojej miłości do niego. Danny, zamiast uciekać, przypomina ojcu o grożącym wybuchem kotle, co sprawia, że to Jack ucieka, pędząc w kierunku piwnicy, gdzie stał ów kocioł. Ten moment Danny, Wendy i Hallorann wykorzystują na ucieczkę z hotelu. Mimo usilnych starań Jacka, aby spuścić z kotła parę, dochodzi do eksplozji niszczącej Panoramę. Duchy budynku podejmują ostatnią, desperacką próbę zabicia Danny'ego i jego matki, próbując w tym celu opętać Dicka, jednak ten otrząsa się z tego i prowadzi ich w bezpieczne miejsce. Wszyscy troje docierają finalnie na Florydę, gdzie Hallorann próbuje pomóc małemu Danny'emu otrząsnąć się po śmierci ojca.
Bohaterowie[]
Jack Torrance- opętany przez duchy hotelu zimowy dozorca.
Wendy Torrance- żona Jacka
Danny Torrance- obdarzony szczególnymi zdolnościami chłopiec.
Dick Hallorann- współdzielący z chłopcem zdolności kucharz w hotelu Panorama
Tony- Wymyślony przyjaciel Danny'ego. Ostrzegał go przez przyjazdem do hotelu.
Ciekawostki[]
- W 1980r. "Lśnienie" doczekało się ekranizacji w reżyserii Stanleya Kubricka. W rolę Jacka wcielił się Jack Nicholson. Mimo, że film szybko wszedł do kanonu klasyki horroru sam autor powieści uważa, że film jest... kiepski.
- W ekranizacji "Lśnienia" Jack zamarza w labiryncie z żywopłotu, ścigając syna.
- W 1997 powstał serial bliższy książkowemu pierwowzorowi niż jego kinowa wersja. Reżyserował ją Mick Garris.